سهم پیش بینی کنندگی سرمایه فکری و سرمایه اجتماعی بر مدیریت دانش سازمانی مورد مطالعه: بیمارستان امام علی(ع) کرمانشاه

امروزه سرمایه های فکری و اجتماعی به عنوان دارایی های ناملموس و دانش محور، از عوامل اصلی موفقیت سازمان ها محسوب می شوند. از طرفی، مدیریت دانش فرآیندی است که به سازمان ها در تولید ثروت از دانش، سرمایه فکری و اجتماعی کمک می کند. پژوهش حاضر باهدف تعیین سهم پیش بینی کنندگی سرمایه فکری و اجتماعی بر مدیریت دانش انجام شد.
پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر، به صورت مقطعی در بهار 1394 انجام شد. جامعه آماری کلیه کارکنان بیمارستان امام علی(ع) بود. از بین آنها 155 نفر به روش غیرتصادفی سهمیه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از سه پرسشنامه استاندارد سرمایه فکری بنتیس(42سوال)شامل ابعاد انسانی، ساختاری، رابطه ای، سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال(17سوال) شامل ابعاد ساختاری، رابطه ای، شناختی و مدیریت دانش لاوسون(24سوال) گردآوری شد. داده ها به کمک آزمون همبستگی پیرسون، نرم افزار SPSS نسخه22 و تکنیک معادلات ساختاری AMOS تجزیه وتحلیل شد.
71% شرکت کنندگان در مطالعه دارای مدرک کارشناسی و 40% در رده سنی کمتر از 30 سال قرار داشتند. یافته های پژوهش بیانگر وجود رابطه مثبت معنادار بین ابعاد سرمایه فکری و اجتماعی با مدیریت دانش بود. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که سرمایه فکری 79 /0 و سرمایه اجتماعی 89 /0 از تغییرات مدیریت دانش را در جهت مثبت پیش بینی می کردند. نهایتا ابعاد ساختاری سرمایه فکری و رابطه ای سرمایه اجتماعی، بیشترین تاثیر مستقیم را بر مدیریت دانش داشتند.
با توجه به سهم سرمایه های فکری و اجتماعی در کاربست استراتژی مدیریت دانش، مسئولان بیمارستان می توانند با سرمایه گذاری بیشتر روی دارایی های دانش محور، به بیمارستان در افزایش ارزش افزوده، بهبود عملکرد و تعالی ارائه خدمات بالینی یاری رسانند.