بررسی میزان علاقه مندی و کسب مهارت دانشجویان زبان و ادبیات عربی

اهمیت زبان عربی در ایران، امروزه بر اثر رویکردهای دینی، اجتماعی و سیاسی حاکم و لزوم تربیت کارشناسانی خبره، بیش از قرون گذشته احساس می شود؛ اینکه آیا دانش آموختگان این رشته، می توانند نیاز بازار کار را تامین نموده و به عنوان نیروی انسانی مجرب، به جامعه خدمت کنند یا نه مساله ای است که پژوهش پیش رو می کوشد بدان پاسخ دهد. با توجه به رابطه علاقه مندی به رشته تحصیلی و کسب مهارت، باید بررسی شود که تا چه اندازه بر علاقه مندی دانشجویان در حین تحصیل افزوده یا کاسته می شود. این پژوهش از طریق مطالعه میدانی روی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی، علامه طباطبایی و تهران انجام شد و بررسی داده ها نشان داد که علاقه مندی، عامل اصلی انتخاب این رشته از سوی دانشجویان بوده است؛ اما پس از تحصیل در این رشته، از علاقه آنان کاسته می شود. به علاوه تقریبا کمتر از نیمی از دانشجویان، توانایی قابل قبولی در رشته ی تحصیلی خود و در چهار مهارت یادگیری زبان (خواندن، نوشتن، گفتن و شنیدن) کسب کرده اند