تاثیر تمرین استقامتی بر بیان ژن hp-1β بطن چپ رت های نر نژاد ویستار

تغییرات اپی ژنتیک یکی از مهمترین پیامدهای فعالیت بدنی است که فاکتور Heterochromatin Protein 1β یکی از فاکتورهای اصلی این روند محسوب می شود، هدف این تحقیق بررسی تاثیر فعالیت استقامتی بر بیان ژن hp-1β بطن چپ رت های نر نژاد ویستار بود.
20 رت (3 /7±241 گرم) با 8 هفته سن به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (10=n) و تجربی (10=n) تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه استقامتی (به مدت 14 هفته، 6 روز در هفته با شدت پایانی 30 متر در دقیقه) را روی تردمیل اجرا کرد، سپس با استفاده از روش m-mode و توزین به ترتیب ابعاد و وزن قلب اندازه گیری و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، بی هوش و تشریح شدند، در ادامه قلب خارج و با استفاده از روش Real time-PCR میزان بیان ژن hp-1β بطن چپ اندازه گیری شد. در پایان با استفاده از آزمون آماری t اطلاعات به دست آمده ارزیابی شدند.
شاخص های وزنی نشان داد که وزن قلب و بطن چپ جدا شده گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود و بطن چپ رت ها گروه تجربی بزرگتر از گروه کنترل بود، به این صورت که نسبت وزن بطن چپ به وزن بدن گروه تجربی (18/ 0±3/ 2) در مقایسه با گروه کنترل (12/ 0±049/ 2) از نظر آماری بیشتر بود. نسبت وزن بطن چپ به BSA در گروه تجربی (008/ 0±168/ 0) به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل (006/ 0±153/ 0) بیشتر بود. که این یافته ها با افزایش 49 برابری و معنی دار (05/ 0 >p) بیان ژن hp-1β در بافت بطن چپ گروه تمرین کرده همراه بود.
نتایج این پژوهش نشان داد که فعالیت استقامتی موجب افزایش ابعاد داخلی و همچنین وزن قلب به خصوص بطن چپ می شود که این تغییرات ساختاری با تغییرات ژنی hp-1β همراه بود یعنی هرگونه تغییر ساختاری بافت در اثر فعالیت استقامتی با تغییرات ژنی همراه است.