بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به درمانگاه تالاسمی بیمارستان بوعلی اردبیل درسال 92-91

بتا تالاسمی ماژور یکی از شایع ترین بیماری های ژنتیکی در انسان می باشد. این مطالعه، با هدف تعیین وضعیت جنبه های مختلف کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بخش تالاسمی بیمارستان بوعلی درسال های 92-91 انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، 40 بیمار مبتلا به تالاسمی مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی اطلاعات بیماران به وسیله برنامه آنالیز آماری SPSS V16 و با استفاده از روش های آماری کای دو و آزمون t تحلیل شدند. سطح معنی داری کمتر از 05 /0، قرار داده شد.
40 بیمار با میانگین (و انحراف معیار) سنی 13 /7± 38 /20 سال برسی شدند. 50 درصد بیماران در بازه سنی 30-21 سالگی بودند. 22 بیمار (55 درصد) پسر و بقیه دختر بودند. میانگین سن تشخیص این بیماران 4 /1± 5 /7 ماه بود. میانگین سن شروع دسفرال در بیماران 37 /4 ± 93 /5 سال بود. هیچ ارتباط معنی داری میان سن (246 /0=P)، جنس (259 /0=P) و محل سکونت (753 /0=P) با کیفیت زندگی بیماران وجود نداشت.
پس از بررسی کیفیت زندگی بیماران مشاهده شد که بیشترین کیفیت در حیطه ایفای نقش به دلایل جسمانی و کمترین کیفیت در حیطه سلامت عمومی بیماران می باشد. کیفیت مراقبت هم در سطح مطلوبی بودند.