کارویژه های قدرت نرم در سیاست خارجی چین

قدرت نرم یکی از مهم ترین جنبه های استراتژی خارجی چین محسوب می شود. قدرت نرم چین عمدتا به عنوان ابزاری برای اهداف دفاعی و نه تهاجمی تلقی می شود. تاکید پکن بر ثبات و صلح با همه کشورها، ترویج تصویری بهتر از چین، اصلاح برداشت های خارجی و تکذیب «تز تهدید چین»، تضمین امنیت انرژی برای تداوم توسعه اقتصادی به منظور همکاری بیشتر با کشورهای درحال توسعه، ایجاد شبکه ای از متحدان، تلاش برای رقابت مبتنی بر قدرت نرم با قدرت های بزرگ در بلندمدت، اهداف مهمی هستند که چین با استفاده از قدرت نرم به دنبال تحقق آن هاست. در این مقاله با بررسی منابع و ابزارهای قدرت نرم چین درمی یابیم که منابع قدرت نرم چین مبتنی بر همان سه عنصر تعریف شده توسط «جوزف نای» یعنی «فرهنگ»، «ارزش های سیاسی» و «ماهیت و سبک سیاست خارجی» است. با وجود این، رهیافت چینی ها نسبت به قدرت نرم با این عناصر تفاوت های قابل توجهی دارد. درحالی که تعریف نای از قدرت نرم، نشان گر فرهنگ معاصر آمریکا است، نگرش چین به قدرت نرم بر فرهنگ سنتی این کشور تاکید دارد. نای بر جذابیت ارزش ها و نهادهای سیاسی آمریکایی از جمله دمکراسی و حقوق بشر تاکید می کند، درحالی که ارزش های سیاسی چینی در هر سه منبع قدرت نرم این کشور اعم از فرهنگ، اقتصاد و سیاست یافت می شود و نمی توان آن را به عنوان یک منبع صرف و منفک از سایرین یادکرد. در حوزه فرهنگ، ارزش هایی چون «جهان هماهنگ» با توجه به گسترش «دکترین مین» و ارزش های کنفوسیوسی، درحوزه اقتصاد جذابیت الگوی توسعه اقتصادی چین(اجماع پکن) ودر حوزه سیاست، «سیاست حسن هم جواری» مورد توجه قرارگرفته است.