بررسی و ارزیابی روش های زمین آماری گریجینگ در توزیع فضایی بارش (مطالعه موردی: شمال غرب کشور)

در این مطالعه به منظور انتخاب روش مناسب درون یابی برای معرفی تغییرات منطقه ای بارش، کارایی روش های زمین آماری مورد بررسی قرار گرفت. زمین آمار یکی از مهم ترین روش های برآورد توزیع مکانی بارش می باشد و برآورد دقیق آن در بسیاری از علوم حائز اهمیت می باشد. بدین منظور ابتدا داده های ماهانه بارش 16 ایستگاه سینوپتیک از سایت سازمان هواشناسی و 31 ایستگاه باران سنجی از سازمان آب منطقه ای استان آذربایجان شرقی در یک دوره آماری مشترک 20 ساله (2005-1986) تهیه شد، در این تحقیق از روش های کریجینگ ساده (SK)، کریجینگ معمولی (OK)، کریجینگ عام (UK) جهت تخمین میانگین سالانه بارش شمال غرب کشور استفاده شده است. برای هر مدل نیم تغییر نمای مربوطه محاسبه و ترسیم شده و سپس ریشه متوسط مجذور خطاها و ضریب تعیین (R2) بین مقادیر مشاهده ای و تخمین خطای نقشه های به دست آمد که از بین آن ها، یک نقشه به عنوان نقشه ی مناسب انتخاب شد. نتایج حاصله بر اساس معیار RMSو RMSE نشان دادند که از میان روش های زمین آماری مذکور، روش کریجینگ ساده مدل نمایی به دلیل دارا بودن معیار اندازه گیری خطای پایین تر و همچنین دارا بودن ضریب تعیین (R2) بیش تر نسبت به بقیه روش ها دقیق تر بوده و به عنوان مناسب ترین روش جهت تهیه ی نقشه ی عنصر بارش شمال غرب کشور در دوره آماری مورد مطالعه می باشد.