تاثیر تعاملی محدودیت کالری و ورزش هوازی بلندمدت بر سطوح سرمی و بافتی آدیپونکتین در موش های صحرایی نر چاق

هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی تاثیر تعاملی محدودیت کالری و ورزش هوازی بر سطوح ایزومرهای آدیپونکتین در سرم و بافت های چربی حفره ی شکمی موش های نر چاق بود.
در این مطالعه، آماری از 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. نمونه برداری خون و بافت چربی در هفته های اول، 18 و 28 صورت گرفت. پس از نمونه برداری پایه که در آن (8 سر کشته شدند)، 40 سر موش باقی مانده به طور تصادفی به گروه های شاهد و رژیم غذایی پرچرب تقسیم شدند. گروه پرچرب به مدت 18 هفته تحت رژیم پرچرب قرار گرفت و سپس به زیرگروه های تعادل منفی انرژی و رژیم پرچرب تقسیم شد. موش های گروه تعادل منفی انرژی به مدت 10 هفته، به صورت متناوب تحت ورزش هوازی (دویدن) با شدت VO2max75-70 درصد و 25 درصد محدودیت کالری قرار گرفتند.
رژیم غذایی پرچرب نسبت به غذای استاندارد در هفته 18 و 28 سبب افزایش وزن و کاهش آدیپونکتین در بافت های چربی صفاقی خلفی شد (05 /0>P). تعادل منفی انرژی در مقایسه با غذای چرب در موش های صحرایی چاق سبب کنترل وزن به همراه افزایش معنی دار سطوح سرمی آدیپونکتین تام و آدیپونکتین با وزن مولکولی بالا و آدیپونکتین بافت های چربی شکمی و احشایی گردید (05 /0>P). هم چنین شاخص مقاومت به انسولین هم سو با سطوح سرمی انسولین، گلوکز و تری گلیسیرید در گروه تعادل منفی انرژی در مقایسه با غذای پرچرب کاهش یافت (05 /0>P).
این مطالعه نشان داد که روش ترکیبی ورزش هوازی و محدودیت کالری حتی در زمان مصرف غذای پرچرب می تواند سطوح آدیپونکتین در سرم و بافت های چربی حفره ی صفاقی خلفی را در موش های چاق افزایش دهد و هم سو با آن موجب بهبود نمای لیپیدی و متابولیکی شود.