آنتروپومتری ترکیبی و فوتوآنالیز بینی کاندیدهای رینوپلاستی بیمارستان 15 خرداد تهران، 93-1391

استفاده از روش های سیستماتیک آنتروپومتری جهت تعیین ابعاد و زوایای نسج نرم و استخوانی بینی قبل از رینوپلاستی، یک روش مرسوم محسوب می گردد. مدنظر قرار دادن پارامترهای به دست آمده از معاینه ی بینی و آنالیز فوتوگرافی در بیماران جهت برنامه ریزی شیوه ی عمل جراحی، حایز اهمیت می باشد. از آن جایی که برخی منابع، بینی ایرانی را مشابه بینی خاورمیانه می دانند، اما با توجه به تنوع قومیت ها در ایران، تفاوت هایی نیز وجود دارد. شناخت این تفاوت ها، جراحان پلاستیک را قادر خواهد ساخت که توانمندی های خود را در جهت اصلاح دفورمیتی های بینی مختص بیماران ایرانی، افزایش دهند.
در این مطالعه، در یک فاصله ی زمانی 2 ساله، 260 بیمار بر اساس معیارهای ورودی و خروجی، در یکی از مراکز فوق تخصصی مهم ایران در شهر تهران، کاندید رینوپلاستی اولیه گردیدند. اطلاعات به دست آمده از آنتروپومتریک مستقیم و فوتوگرامتری و آنالیز عکس پس از جمع آوری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
بیشتر بیماران، زن (8/73%) و با متوسط سن 6/28 سال بودند. در بین پارامترهای خطی مواردی مثل طول، عرض، ارتفاع، عمق، پهنای قاعده ی استخوانی بینی، ضخامت آلار و پروجکشن بینی در میان زنان کمتر از مردان بود که از نظر آماری، قابل اهمیت بوده است. میانگین زاویه ی نازو فرونتال در میان زنان o 3/142 و در مردان o 1/145 بود. پروجکشن بالای تیپ در 5/37% از زنان و 4/55% از مردان وجود داشت. در 72% زنان و 5/86% مردان، وجود قوز پشتی در حد mm 4-2 بود.
ویژگی های مختص به بینی مربوط به خاورمیانه در اغلب موارد در بیماران ایرانی با شدت کمتر یافت می شود. طول بینی بلند، نوک بینی پهن و نازیبا، انحراف تیغه ی میانی بینی، قوز متوسط پشت بینی و ساختار استخوانی پهن، از جمله ایرادات شایع بینی بیماران مورد مطالعه بوده است. پروجکشن و چرخش نوک بینی و عمق رادیکس و زوایای نازولبیال و کلوملو لوبولار، از جمله تفاوت های آن با بینی خاورمیانه است. این مطالعه جهت ارائه یک الگوی بینی قابل قبول در بیماران ایرانی کافی نمی باشد. اما از این نظر که می تواند جراحان را در طرح ریزی یک درمان مناسب کمک کند، اهمیت فراوان دارد.