پیش بینی میزان دینداری نوجوانان بر اساس دینداری والدین و الگوهای ارتباطی خانواده

این پژوهش به منظور پیش بینی دینداری دانش آموزان دوره های راهنمایی و دبیرستان شهر شیراز بر اساس دینداری والدین و الگوهای ارتباطی خانواده صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش، شامل همه دانش آموزان دوره های راهنمایی و دبیرستان شهر شیراز بود که تعداد 382 نفر (160 دختر و 222 پسر) از آن ها به روش خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند و پرسش نامه دینداری (گلاک و استارک، 1965)، پرسشنامه تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (کوئرنر و فیتزپاتریک، 2002) و پرسشنامه محقق ساخته دینداری پدر و مادر را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی حاکی از آن بود که دینداری پدر و مادر پیش بین مثبت و معنی داری برای دینداری دانش آموزان بود. الگوی ارتباطی گفت و شنود نیز پیش بین مثبت و معنی داری برای دینداری دانش آموزان بود. الگوی ارتباطی همنوایی پیش بین معنی داری برای اغلب ابعاد دینداری نبود؛ اما برخی ابعاد را به طور منفی پیش بینی می کرد. تعامل دینداری پدر و الگوی ارتباطی گفت و شنود پیش بین مثبت و معنی داری برای برخی از ابعاد دینداری بود. هم چنین تعامل دینداری مادر و الگوی ارتباطی همنوایی، پیش بین منفی و معنی داری برای برخی از ابعاد دینداری بود. در مجموع هر سه فرضیه تحقیق تایید شد و یافته های حاصل در پرتو شواهد موجود مورد بحث و بررسی قرار گرفته، پیشنهادهایی جهت هدایت پژوهش های آینده ارائه شد.