همه گیرشناسی اختلالات روانی در بین کارکنان یگان های زمینی یکی از نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران

این پژوهش با هدف بررسی شیوع اختلالات روانی در کارکنان یگان های زمینی یکی از نیروهای نظامی در سطح استان تهران انجام گردید. وجود کارکنان مبتلا به بیماری های روانی که در سطح یگان شناسایی نشده اند نه تنها می تواند عملکرد یگان و ماموریت آن را با مشکل مواجه سازد بلکه همه ساله هزینه های گزافی را بر نیروهای مسلح یک کشور تحمیل می نماید، بنابراین شناسایی آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همه گیرشناسی است و به صورت مقطعی در سال 1387 انجام شد. 975 نفر آزمودنی این پژوهش با روش نمونه برداری خوشه ایاز 6 مرکز نظامی مستقر در تهران بطور تصادفی انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی محقق ساخته و پرسشنامه (SCL-90-R) مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها نشان داد، شیوع انواع علائم مرضی بر اساس شاخص نشانگان عمومی(GSI)پرسشنامهSCL 90، 35.5 درصد بود. به این صورت که از 975 آزمودنی346 نفر مشکوک به اختلال روانی تشخیص داده شدند. افکار پارانوئید و اختلال جسمانی کردن به ترتیب با 5/ 15و4/ 15درصد شایع ترین اختلالات روانی در بین آزمودنی های مورد پژوهش بود. همچنین نتایج حاکی از آن بودند که میزان شیوع انواع علائم مرضی در کارکنان گروه سنی 30-20 سال، کارکنان دارای مدرک تحصیلی لیسانس و بالاتر، افسران جزء، کارکنان متاهل، کارکنان رسته های رزمی و عملیاتی بیش از گرو ه های دیگر بود.
بحث: با توجه به یافته های این مطالعه، اهمیت انجام ارزیابی های روانشناختی سالیانه، شناسایی دقیق کارکنان نظامی در معرض خطر و ارائه به موقع خدمات بهداشت روانی به آنها بیش از پیش برجسته می گردد. بنابراین ضرورت دارد که فرماندهان و مدیران ارشد نظامی، برنامه های عملی و اجرایی مدونی در زمینه تسهیل دسترسی کارکنان نیروهای مسلح به خدمات بهداشت روان داشته باشند.