تاثیر تنش خشکی و قارچ میکوریزا بر برخی از خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی کاهو

بهره گیری از رابطه هم زیستی گیاه با قارچ های آربوسکولار میکوریزا یکی از راهکارهای کاهش تنش خشکی بوده که اخیرا در کشاورزی به کار می رود. در این راستا یک آزمایش گلدانی بر روی گیاه کاهو به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در شرایط مزرعه ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گردید. فاکتور اول تنش خشکی شامل سه سطح رطوبتی D1 (100)، D2 (80) و D3 (60) درصد رطوبت ظرفیت زراعی بستر کشت و فاکتور دوم قارچ میکوریزا در 6 سطح شامل: کاربرد سه گونه قارچ به نام های (Glomus mosseae) G1، (G. intraradices) G2، (G. fasciculatum) G3و ترکیب سه گونه قارچی(G1،G2، G4 (G3 در خاک استریل و هم چنین C1 (شاهد 1، عدم کاربرد قارچ در خاک غیر استریل) و C2(شاهد 2، عدم کاربرد قارچ در خاک استریل). نتایج نشان داد، اثر تنش خشکی بر تمامی صفات به جز درصد کلونیزاسیون ریشه کاهو در سطح احتمال (P< 0.01) معنی دار بود. بیشترین و کمترین وزن تر و خشک شاخساره در تیمار100% و 60% رطوبت ظرفیت زراعی خاک مشاهده شد. کاربرد قارچ میکوریزا بر تمامی صفات دارای اثر معنی دار بود. بیشترین درصد کلونیزاسیون ریشه در کاربرد گونه قارچی G1 بدست آمد. حضور قارچ G1سبب بیش ترین وزن تر و خشک شاخساره در اکثر صفات گردید. با توجه به نتایج این آزمایش، در زمان بروز تنش خشکی جهت افزایش مقاومت گیاه کاهو اهوازی می توان گونه قارچی Glomus mosseaeرا به کار برد.