پژوهش در جراحی: سنجش، امتیاز بندی و مرحله بندی

دنیای مقیاس ها غالبا سرشار از زبانی تخصصی و اسرارآمیز و بیش از اینها انباشته از روش های تحلیلی غیرقابل درک به نظر می رسد. پزشکانی که تحقیقات بالینی را برنامه ریزی می کنند، باید رویکردی خردمندانه برای بکارگیری مقیاس ها و شاخص ها اختیار نمایند. مقیاسی مانند دماسنج، ابزاری برای سنجش پدیده های بالینی بوده و درجه، ارزشی از مقیاس در بیماری معینی است. مقیاس های بالینی، معیاری استاندارد شده و قابل تکرار از شرایط بیمار یا موقعیت کارکردی او را فراهم می نماید، همانگونه که دماسنج، معیاری استاندارد شده و قابل تکرار از دمای بدن را فراهم می سازد.