بررسی ساخت بتن خودتراکم با استفاده از درشت دانه های بازیافتی

ساخت بتن های بازیافتی به عنوان یک استراتژی اساسی جهت دستیابی به توسعه پایدار محسوب می گردد. اغلب بتن های بازیافتی شامل سنگدانه های بازیافتی در قسمت ریزدانه و درشت دانه و بخش پودری بازیافتی شامل فیلر و پوزولان می باشند. به کارگیری مواد زائداتی در جهت جایگزینی با مصالح طبیعی اولیه اولا منجر به کاهش اثرات زیست محیطی این مواد و ثانیا موجب حفظ منابع طبیعی برای نسل-های آینده می گردد.
هدف از انجام این پژوهش، به کارگیری سنگ دانه های بازیافتی به عنوان درشت دانه با درصدهای جایگزینی مختلف نسبت به درشت دانه طبیعی(0، 25%، 50%، 75% و 100%)، جهت ساخت بتن های خودتراکم می باشد. براساس نتایج به دست آمده از تست های رئولوژی بتن خودتراکم، به کارگیری سنگ دانه های بازیافتی موجب افت خواص رئولوژیک بتن های خودتراکم می گردد و دستیابی به خواص خودتراکمی را دشوار می سازد. البته با توجه به نتایج تحقیق، جایگزینی 25% درشت دانه بازیافتی با درشت دانه غیربازیافتی (طبیعی) منجر به ساخت بتن خودتراکم گردیده است.