بازدارندگی اسانس و عصاره اتانولی پونه آبی (Mentha aquatica) بر چند گونه قارچ بیماری زای گیاهی در شرایط آزمایشگاهی

اخیرا به دلیل بروز مقاومت در عوامل بیماری زا به آفتکش های شیمیایی، استفاده از اسانس و عصاره های گیاهی برای مبارزه با آلودگی های قارچی از اهمیت زیادی برخوردارشده است. اسانس ها مواد ضد قارچی جدیدی هستند که تجدید شونده و سازگار با محیط زیست می باشند. در این تحقیق اسانس گیاه پونه آبی به روش تقطیر با بخار و عصاره قسمت های هوایی گیاه با حلال اتانول استخراج گردید واثر بازدارندگی غلظت های 0، 100، 200 و 300 پی پی ام در ظروف پتری 9 سانتی متری، به روش های تدخینی و تماسی در مورد اسانس و روش انتشار عصاره در محیط کشت، بر رشد قارچ های Botrytis cinerea، Fusarium oxysporum، Rhizoctonia solani و Phytophthora capsiciبه صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی گردید. قارچ ها حساسیت متفاوتی به اسانس و عصاره پونه آبی نشان دادند. هیچکدام از غلظت های اسانس و عصاره پونه آبی اثر بازدارنده معنی داری بر رشد F. oxysporumنداشتند اما همه غلظت های اسانس و عصاره پونه آبی بطور معنی داری درصد بازدارندگی رشد قارچ های R. solani، B. cinerea و P. capsici را افزایش دادند و با افزایش غلظت درصد بازدارندگی افزایش معنی دار یافت. بیشترین درصد بازدارندگی مربوط به غلظت های 200 و 300 پی پی ام در قارچ R. solani (06/91% و 77/97% به ترتیب) و غلظت 300 پی پی ام در قارچ P. capsici (89/91%) بود. پس اسانس و عصاره پونه آبی می تواند بعنوان قارچ کش طبیعی جهت کنترل قارچ های بیماری زا مورد توجه باشد.