تحلیلی از ویژگی های مدیریت توسعه منطقه ای در ایران طی دوره های قبل و بعد از انقلاب اسلامی (از 1286 تا 1394)

بنابر توافق اغلب پژوهشگران منطقه ای، سیاست های توسعه منطقه ای در ایران طی دهه های گذشته با مشکلات و مسائلی همراه بوده است که در مواردی به ناپایداری توسعه منطقه ای انجامیده است. در تبیین این مسئله، به نبود مدیریت مطلوب و کارآمد توسعه منطقه ای تاکید شده است. هدف این مقاله، تحلیل وضعیت مدیریت توسعه منطقه ای در دو دوره پیش و پس از انقلاب اسلامی ایران است. این مقاله ازنظر روش شناسی مروری و توصیفی است و از روش اسنادی برای بررسی وضعیت مدیریت توسعه منطقه ای استفاده می کند. یافته های پژوهش نشان می دهند که ساختار مدیریت توسعه منطقه ای پیش از انقلاب اسلامی شدیدا متمرکز، دولت محور، غیرمشارکتی و متمرکز بر رشد اقتصادی و وابسته به درآمدهای نفتی بوده و نتوانسته است توسعه متعادل مناطق را به ارمغان آورد. همچنین پس از انقلاب اسلامی نیز به رغم ایجاد ساختارها و نهادهای سیاسی و اداری توسعه منطقه ای، همچنان الگو و روال موجود مدیریتی، پاسخگوی نیازهای منطقه ای نیست. در نتیجه، اصلاح الگوی مدیریت توسعه منطقه ای در ایران ضروری است. در پایان، پیشنهادهایی برای اصلاح نظام مدیریت توسعه منطقه ای ارائه شده اند.