بررسی نقش رفتار دیندارانه بر میزان بروز رفتار شاد در افراد

تحقیق پیش رو در پی روشن کردن این موضوع است که آیا به واقع دین، غم و افسردگی را در مقابل شادی به پیروان خود القا می کند و یا برعکس آن اتفاق می افتد و اینکه در واقع جهت رابطه ای بین دینی بودن و شاد بودن افراد وجود دارد یا خیر. این تحقیق از نوع توسعه ای بوده وجامعه آماری برای پاسخ به سوالات مطرح شده در تحقیق، دانشجویان دانشگاه ها بوده اند. برای این منظور و جهت دستیابی قطعی به این تعداد نمونه، به میزان 250 پرسش نامه برای اخذ نتایج به دانشجویان سپرده شد که از این میزان 241 مورد، قابل استفاده بود. جهت تایید روایی این تحقیق مفاهیم ساخته شده از ادبیات نظری برای روایی محتوا استفاده شده است و در ادامه جهت تکمیل و تقویت روایی مفاهیم یا متغیرهای پنهان موضوع تحقیق مورد تایید روایی عاملی با نرم افزار لیزرل (LISREL) قرار گرفته که از این نظر پاسخ های دانشجویان نیز نشان از تایید عاملی مفاهیم ساخته شده تحقیق داشت. همچنین جهت سنجش پایایی تحقیق نیز از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که عدد همبستگی مربوطه نشان از پایایی مناسب ابزار پرسش نامه در سنجش متغیرهای آشکار تحقیق داشته است. در این تحقیق مشخص شد که ادبیات دینی شیعه و ادبیات رفتارشناسی غربی از نظر مفهوم شادی با یکدیگر تفاوتهایی دارند. همچنین در این تحقیق مشخص شد که دینداری ارتباط مثبت و یا منفی ای با رعایت حدود رفتار شادمانه افراد ندارد و افراد در این زمینه مستقل از درجه دینداری شان عمل می کنند. همچنین وجود رابطه ی مثبت و البته نسبتا قوی بین دینداری حقیقی و رفتار شادمانه تایید شد و بنابراین افرادی که از منظر امام اول شیعیان دیندارتر هستند دارای رفتار شادمانه بیشتری نسبت به سایرین هستند.