تلفیق فرایند مدیریت راهبردی و مدیریت بحران در سازمان های امنیتی

از مصادیق جامع بودن یک الگوی مدیریت راهبردی، لحاظ و هدایت بیشتر عوامل، وضعیت ها و شرایطی است که ممکن است بر روند حرکت راهبردی سازمان مورد نظر اثر بگذارند. اگرچه جلوه گری برخی بحران ها در سازمان های امنیتی به لحاظ نوع ماموریت، ماهیت و منبع تهدیدها با سایر سازمان ها متفاوت است؛ اما اصول کلی مدیریت راهبردی و مدیریت بحران برای آن ها با رعایت الزاماتی قابل پیاده سازی است. این پژوهش، با هدف بررسی امکان تلفیق الگوی مدیریت بحران و مدیریت راهبردی برای سازمان های امنیتی ضمن دسته بندی بحران های متصور سازمان های امنیتی به انواع بطئی (پنهان)، تدریجی و ناگهانی، منشا بروز بحران در این سازمان ها را در سطوح طبیعی، فردی، سازمانی و فرا سازمانی تشخیص داده و برای مدیریت بحران های مذکور، نیازی به ایجاد فرایند جداگانه ندانسته و امکان مدیریت بحرا نهای متصور را با ایجاد برخی قابلیت ها در الگوی مدیریت راهبردی همچون توسعه تحلیل سیستمی و محیطی، لحاظ راهبردهای ارتقای سازمانی و قابلیت ساز، ایجاد سازوکار مقابله با بحران در مرحله اجرای راهبردها به منظور ایجاد انعطاف در راهبردها و برنامه ها در زمان بحران و ایجاد بانک تجارب سازمانی ممکن می داند. با این وصف، در نهایت الگوی تلفیقی مدیریت راهبردی و مدیریت بحران برای سازمان امنیتی ارائه شده است. اصلی ترین تفاوت بروز بحران در سازمان امنیتی با سایر سازمان ها، مشهود نبودن بروز بحران در این سازمان هاست و بر این مبنا، هرچقدر در فرایند مدیریت راهبردی این سازمان ها حوزه وسیع تری از عوامل محسوب شوند، در درجه اول امکان قرارگرفتن این سازمان ها در وضعیت بحران و در درجه دوم امکان غافلگیری راهبردی آن ها کاهش خواهد یافت.