نقش مدل سازی های مکانی Gis در تحلیل پوشش ایستگاه های رادار مرزی (مطالعه موردی نوار مرزی شرق کشور)

ره گیری و ردیابی افراد و فعالیت ها از نیازهای اساسی تامین امنیت جامعه است. ثابت شده است که جنبه های مهمی از مساله ی استقرار سنسورهای امنیتی و نظامی را می توان با استفاده از مساله ی پوشش مکانی به همراه آنالیزهای مربوط به میدان دید، مدل سازی نمود، در این مقاله تلاش شده است تا نتایج مدل سازی مکانیGIS در تحلیل پوشش ایستگاه های رادار واقع در نواحی مرزی شرق کشور مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

این تحقیق از منظر هدف، کاربردی و از منظر نوع، توصیفی – تحلیلی است؛ جامعه آماری این پژوهش، کلیه ی مسئولان فرماندهی مرزبانی ناجا، کارشناسان و متخصصان رادار در معاونت فاوا ناجا و در مجموع مشتمل بر 120 نفر بوده اند. به منظور انتخاب حجم نمونه ی آماری با استفاده از روش تعیین حجم نمونه ی کوکران، تعداد 51 نفر انتخاب شدند. با توجه به طبقاتی بودن جامعه ی آماری و نسبت های متفاوت بین آن ها، از روش نمونه گیری طبقاتی استفاده شد.
یافته ها و

کلیه فرضیه های تحقیق گویای این واقعیت است که ناجا قبل از هر گونه اقدامی درخصوص راه اندازی سامانه های راداری در نوار شرقی کشور باید از مدل سازی های مکانیGis در تحلیل پوشش ایستگاه های رادار مرزی استفاده نماید.