موافقت نامه های انتخاب دادگاه در دعاوی مالکیت فکری؛ بررسی کنوانسیون لاهه 2005

در سه دهه اخیر تحولات در عرصه تکنولوژی و ارتباطات، به ویژه اینترنت، و تمایل کشورها به هماهنگی در حمایت از حقوق مالکیت فکری در سطح بین المللی، ابعاد خاصی را در صلاحیت بین المللی دادگاه ها در رسیدگی به دعاوی مالکیت فکری و شناسایی و اجرای آرای صادره مطرح کرده است. مهم ترین سند بین المللی که تا به امروز به جنبه های حقوق بین الملل خصوصی حقوق مالکیت فکری پرداخته، کنوانسیون لاهه 2005 درباره موافقت نامه های انتخاب دادگاه است. باوجود اهمیت موضوع در عرصه بین الملل، خلا قانونی در ایران از حیث قواعد صلاحیت و شناسایی و اجرا در دعاوی مالکیت فکری مشهود است. در این مقاله کوشش شده است تا با بررسی سابقه تدوین کنوانسیون و تحلیل مواد مربوط به صلاحیت و شناسایی و اجرا در دعاوی مالکیت فکری، ضمن معرفی کنوانسیون و تاکید بر جنبه های مثبت آن، به دستاوردهایی که ممکن است عضویت ایران در کنوانسیون به همراه داشته باشد، اشاره شود.