رابطه قرائات و بیانات تفسیری

با آنکه قرآن با یک قرائت توسط پیامبر اکرم(ص) از سوی خدای واحد تلقی شد و به همان صورت نیز به امت اسلامی ابلاغ گردید، بنا به دلائلی، پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) در عرصه قرائت دچار تعدد و چندگانگی شد؛ تعددی که ریشه در اختلافات زیربنایی تری داشته و دارد. اختلافات سیاسی، کلامی، فقهی و حتی ادبی از جمله بسترهایی است که در این نوشتار به عنوان زمینه های تعدد قرائت برشمرده شده است. همچنین در این باب روایاتی از ائمه اطهار و صحابه پیامبر رسیده است که بیانگر گونه ای دیگر از قرائت است، قرائتی که گاهی با اضافاتی در متن آیات یا تبدیل لفظی به لفظ دیگر نقل شده است. در این نوشتار روشن شده است که این نوع از قرائت، به منظور تفسیر آیات القاء شده است نه قرائت لفظ آیه، هر چند برخی ها بدون توجه به مستندات و قرائن، این دست از قرائات را حمل بر تعدد قرائت کرده یا حتی آنها را دلیلی بر تحریف قرآن دانسته اند ولی نتیجه این پژوهش نشان می دهد که این قرائت ها از باب تفسیر آیات بوده است.