سازمان های یادگیرنده بسترآموزش محیط زیست

با گستردگی و پیچیدگی مباحث زیست محیطی، خلق سواد زیست محیطی در سطح اقشار مختلف اجتماعی، به ضرورتی اجتناب ناپذیر بدل شده است. نیل به این هدف نیاز به استفاده از یافته های نوین مدیریت و تعلیم و تربیت دارد. به زعم نظریه پردازان علوم اجتماعی، آموزش اثربخش ترین راهکار مدیریت چالش های اجتماعی است. از طرف دیگر با نامیده شدن هزاره سوم به عنوان عصر دانایی، توجه همگان به سوی مفاهیم استراتژیکی چون آموزش و یادگیری مداوم سوق داده شده است، در ادبیات علمی امروز سازمان های یادگیرنده یکی از نظریه هایی است که با هدف مدیریت اثربخش آموزش و یادگیری در سیستم های انسانی مطرح شده است. اساس سازمان های یادگیرنده رویکرد سیستمی به مقوله آموزش و یادگیری است که در نهایت با رویکردی راهبردی افزایش میزان سازگاری یک سیستم را در پی داشته باشد. نظریه پردازان سازمان های یادگیرنده معتقدند در هر سازمان اجتماعی می توان با اتکاء به پنج اصل«قابلیت فردی، مدل های ذهنی، آرمان مشترک، یادگیری تیمی و تفکر سیستمی» یادگیری را در همه عناصر و اجزاء سیستم به طور مستمر و مداوم نهادینه ساخت. خصوصیاتی مانند پیچیدگی، تنوع و فرابخشی بودن محیط زیست، نشان می دهد این نظریه می تواند در جهت توسعه آگاهی های زیست محیطی موثر باشد. با یک مطالعه اسنادی و بررسی ویژگی های خاص و مشترک سازمان های یاگیرنده و مباحث زیست محیطی نشان داده شده است که اصول نظریه سازمان یادگیرنده می تواند بستر مناسبی برای توسعه آموزش محیط زیست فراهم سازد.