پاسخ ژن های L-gulonolactone Oxidase و HKT2;1 به غلظت های بالای کلرید سدیم در اندام هوایی گیاه آلوروپوس لیتورالیس (Aeluropus littoralis)

شوری یکی از مهمترین تنش های غیرزیستی است که رشد و عملکرد گیاهان زراعی را محدود می سازد. تنش شوری گیاهان را از دو طریق سمیت یونی و افزایش فشار اسمزی تحت تاثیر قرار می دهد. حفظ تعادل یونی، دفع نمک و استفاده از سیستم های آنتی اکسیدانی از تدابیر اصلی تحمل به شوری در گیاهان هستند. انتقال دهنده های یون سدیم و پتاسیم همراه با آنزیم هایی که در خنثی سازی گونه های اکسیژن فعال درگیر هستند نقش های کلیدی در تحمل به شوری گیاهان دارند. در این تحقیق پاسخ های ژنHKT2;1 درگیر در حفظ تعادل یونی و ژنL-gulonolactone oxidase درگیر در چرخه سنتز اسید آسکوربیک در اندام هوایی گیاه آلوروپوس لیتورالیس در غلظت های مختلف کلرید سدیم و زمان های متفاوت ارزیابی شد. افزایش غلظت های درونی و بیرونی سدیم و غلظت درونی پتاسیم بیان هر دو ژن را تحت تاثیر قرار دادند. افزایش معنی داری در بیان ژنAlHKT2;1 با افزایش غلظت‎ سدیم در همه زمان ها مشاهده شد و بیشترین سطح بیان در روز ششم در غلظت 300 میلی مولار رخ داد و به 25 برابر سطح بیان در شاهد رسید. افزایش بیان در ژن L-gulonolactone oxidase نیز بعد از 54 ساعت از آغاز تنش مشاهده شد. نتایج بدست آمده اثبات نمود که ژن های HKT2;1 و L-gulonolactone oxidase در مواجهه با غلظت های مختلف شوری پاسخ های بیانی مناسبی دارند و احتمالا قسمتی از مکانیسم های درگیر در تحمل به شوری در گیاه آلوروپوس لیتورالیس هستند.