سیاست های جمعیتی و فراباورهای آن

در دهه های گذشته بر کاهش جمعیت، و در دهه نود بر افزایش جمعیت تاکید می شود. به راستی علت این تفاو تها در سیاست گزاری چیست؟ نوشتار حاضر، بخشی از این مسئله را مورد کاوش قرار داده و نشان میدهد فراباورهای جمعیتی، به آن دسته از عناصر واقعی اشاره میکند که در تصمیم گیری های مربوط به سیاست های جمعیتی و رشد مناسب جمعیت در جامعه اسلامی، موثر است. در این مقاله، علاوه بر بیان سیاست گزاری های کمی و کیفی جمعیت از دیدگاه اسلام، به علل انعطا فپذیری این سیاس تها در اندیشه اسلامی پرداخته می شود. یافته های این پژوهش به شاخص هایی از قبیل فرهنگ مادی و غیر مادی، باروری، زندگی شهری، سن ازدواج، اشتغال، تراکم و پراکنش جمعیت اشاره دارد و افزایش نسل پاک را از سیاست های جمعیتی مورد قبول اسلام دانسته است. دلایل انعطاف پذیری سیاست افزایشی جمعیت نیز، به فقه پویای مکتب اهل بیت(ع) تحلیل شده که با احکام ثانویه بر اساس مصالح عصری و مکانیسم های علم اصول و قواعد فقهی ممزوج گردیده است.