شخصیت آفرینی در ادبیات داستانی کودک «بررسی مجموعه ی «قصص عن ثعلب» اثر زهیر ابراهیم رسام»

کودکان برای پذیرش یا رد بسیاری از باورها استعداد بسیاری دارند و دوره کودکی مرحله بسیار مهمی در زندگی ملت ها است. این امر کارکرد تربیتی و روان شناختی داستان کودک را - که بارزترین جلوه آن شخصیت پردازی است - دوچندان می کند. از این رو شخصیت داستان کودک در عین خیال انگیزی، باید طبیعی و باورپذیر باشد و با شایستگی، موانع را از سر راه بردارد. باورپذیری و شایستگی قهرمان، شخصیت داستانی را در نزد کودکان، دوست داشتنی و الگوپذیر می نماید. زهیر ابراهیم رسام نویسنده ی عراقی داستان کودک در مجموعه داستانی «قصص عن ثعلب» خود، به مقوله شخصیت توجه ویژه ای دارد. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی می کوشد تا با تحلیل هنری شخصیت ها، به ویژه شخصیت های اصلی این مجموعه داستانی، مساله باورپذیری و شایستگی آنان را در داستان، روشن و شگردهای آن را بیان کند. یافته های پژوهش نشان می دهد که راوی با بهره بردن از ترفندهایی مانند: ایستایی، سادگی، بروز رفتارهای واقعی در جهان متن و گوناگونی اکثر شخصیت ها، آنان را باورپذیر و شایسته نشان می دهد و ضمن تاکید بر درون مایه هایی چون اندیشه ورزی و پایداری در برابر ترفندهای شخصیت منفی داستان- که معمولا روباهی است مکار- آن را در ذهن کودک جای داده، تثبیت می کند.