ارتباط کاربرد واژه با نگرش شاعر در ویس و رامین

بخش عمده ای از سرشت یک سبک را نوع گزینش واژه ها می سازد و بسیاری، سبک را هنر «واژه گزینی» می دانند و در کار شناخت سبک، بیش از هر چیزی چشم بر واژه ها دوخته اند. بنابراین هر واژه در گزینش شاعرانه از دو جنبه مورد توجه قرار می گیرد: از جهت ساختار آوایی و از جهت انتقال و القای معانی. هدف از پژوهش حاضر، از یک سو بررسی واژه از دیدگاه محتوایی و معنایی و چگونگی ارتباط و پیوستگی میان لفظ و معنا در منظومه ویس و رامین است و از سوی دیگر بررسی میزان اهمیت واژه در القای ایدئولوژی و نگرش فخرالدین اسعد گرگانی در این منظومه است. روش پژوهش در این مقاله، کتابخانه-ای و توصیفی است و در پایان، نموداری تحلیلی از موضوع های مورد بررسی، آورده شده است. نتیجه، بیانگر این است که پیوستگی ژرف و مستحکمی میان انتخاب واژه ها و تلقی شاعر وجود دارد که نشان دهنده نگرش ویژه فخر الدین اسعدگرگانی در به کارگیری دایره واژگانی خود است.