بررسی حساسیت روش های عیب یابی بر پایه شکل مود به شدت آسیب

اهمیت داشتن توانایی برای نظارت بر سلامت سازه و شناسایی آسیب در سریعترین زمان ممکن، یکی از مهمترین دغدغه های مهندسان به ویژه در رشته های مکانیک و هوافضاست. این اهمیت ناشی از آن است که آسیب و تخریب یک سازه در حین خدمت می تواند خسارات مالی و جانی بسیار شدید و بعضا جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد. یکی از روش های مورد توجه در این عرصه، روش عیب یابی با استفاده از تغییرات در خصوصیات ارتعاشی سازه است. هدف از تحقیق حاضر عیب یابی پوسته استوانه ای کامپوزیتی از طریق انجام آنالیز مودال تجربی و به کمک روش های عیب یابی بر پایه شکل مود و بررسی حساسیت آن ها در برابر شدت های مختلف آسیب است. نتایج حاصل بیانگر آن است که تکنیک های عیب یابی بر پایه شکل مود از آنجا که مستقیما از داده های خام تست مودال استفاده نمی کنند، قابلیت اطمینان کمتری نسبت به تکنیک عیب یابی دیگر دارند و کارامدی روش های ذکر شده شدیدا به دقت تست و داده های مودال استخراج شده وابسته است. به طور کلی اکثر روش های مورد استفاده به جز در مرحله اول آسیب یعنی حفره ای با ضخامت 4 میلی متر، در دیگر مراحل قادر به تشخیص موقعیت آسیب هستند.