بررسی میزان همبستگی اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی مشهد و ارائه راهکارهای تقویت آن

این مقاله برگرفته از یک طرح پژوهشی تحت عنوان« بررسی میزان همبستگی اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی مشهد و ارایه راهکارهای تقویت آن» است. نوشتار به صورت پیمایشی و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی در بین 432 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد انجام شده است. متغیر میزان همبستگی اجتماعی با ابعاد (یکپارچگی اجتماعی، نظم اجتماعی، تعلق اجتماعی، وفاق اجتماعی، وحدت اجتماعی، مسوولیت پذیری اجتماعی) و با پرسشنامه محقق ساخته مورد سنجش قرار گرفته است. میزان پایایی پرسش ها 811/0 می باشد. نتایج یافته های تحقیق نشان داد میانگین نمره میزان همبستگی دانشجویان، در بازه (بالاترین5 و پایین ترین 1) 3/3 در حد متوسط می باشد. میانگین نمره میزان یکپارچگی اجتماعی و مسوولیت پذیری اجتماعی هرکدام 2/3، میزان وفاق اجتماعی و نم اجتماعی هرکدام 4/3، میزان تعلق اجتماعی 6/3، میزان وحدت اجتماعی 8/2، می باشد. در بین ابعاد همبستگی اجتماعی دانشجویان، میزان تعلق اجتماعی دانشجویان با میانگین 5/3 بالاترین و میزان وحدت اجتماعی با میانگین 8/2 پایین ترین می باشند. نتایج تحقیق، نشانگر آن است که میزان همبستگی در بین دانشجویان در حد متوسط است و این نمی تواند برای دانشگاه مطلوب باشد. دانشجویان در جامعه به عنوان قشر تاثیرگذار و همچنین نسبت به سایر اعضای جامعه از میانگین آگاهی بیشتری برخوردارند. از این رو دانشگاه که یکی از متولیان مهم جامعه پذیری یا اجتماعی شدن محسوب می شود در این زمینه باید گام های اساسی تری بردارد.