بررسی تاثیر به کار گیری آموزش گروه همتایان بر یادگیری مهارت بالینی دانشجویان پرستاری (کارورز و کارآموز)

یادگیری از طریق همتایان، روشی معتبر برای بهبود مهارت های روان حرکتی وکاهش استرس است که درآن دانشجویان علاوه بر نظارت اجرای مهارت بالینی، خود نیز به تمرین می پردازند، حس مسئولیت پذیری و مشارکت فعال دانشجویان تقویت شده و افراد مسئولیت یادگیری خود را به عهده می گیرند، همچنین برای وظایف آینده خود آماده می شوند و در مقایسه با سایر روش ها کم هزینه تر است. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر به کار گیری آموزش گروه همتایان بر یادگیری مهارت بالینی دانشجویان پرستاری (کارورز و کار آموز) بود.
در این مطالعه نیمه تجربی، 71 دانشجوی کارورز در عرصه و 84 کارآموز به صورت تصادفی ساده به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. جهت ارزشیابی مهارت بالینی، از یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته (40 سوال مشتمل بر دو بخش 20 سوال استاندارد مراقبتی و20 سوال استاندارد مهارت بالینی) قبل و بعد از کارورزی استفاده شد. جهت اعتبار ابزار از روش اعتبار محتوا و برای پایایی از آزمون مجدد استفاده شد.
میانگین و انحراف معیار مهارت بالینی دانشجویان کارورز عرصه در گروه مداخله بعد از کارورزی 628/0±18/39و در گروه شاهد 77/3±23/32 بود (0001/0>p). میانگین و انحراف معیار در کارآموزان گروه مداخله 45/2±94/36و در گروه شاهد 40/4±73/32 بود (0001/0>p).
آموزش توسط همتایان در یادگیری مهارت های بالینی و همچنین ارتقاء سطح آموزش بالینی دانشجویان سال پایین تر و خود افراد موثر است.