ارزیابی سازگاری پلاکتی بین بیماران AML و اهداکنندگان پلاکت به روش فلوسیتومتری

مقاومت پلاکتی ایمیون از جمله عوارض تزریق مکرر پلاکت می باشد. هدف از این مطالعه، انجام کراس مچ پلاکتی با استفاده از روش فلوسیتومتری برای ارزیابی نتایج تزریق پلاکت بود.
تعداد 15 بیمار AML بستری با سابقه تزریق پلاکت(حداقل دو بار) و تعداد 15 فرد ظاهرا سالم بدون سابقه تزریق خون و فرآورده های آن(کنترل)، در این مطالعه توصیفی بررسی شدند. برای انجام کراس مچ پلاکتی، از روش Gates برای کراس مچ پلاکتی با استفاده از فلوسیتومتری، استفاده شد. از افراد سالم mL 5 خون کامل جمع آوری و PRP تهیه شد. سرم بیماران با سوسپانسیون پلاکتی مجاور شده و سپس FITC-anti human IgG اضافه و به روش فلوسیتومتری بررسی گردید.
نتایج حاصل از کراس مچ با CCI بیماران به کمک آزمون های من ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون مقایسه شدند. یافته ها بین کراس مچ پلاکتی به روش فلوسیتومتری و نتایج CCI یک ساعته بیماران(با 731/0- = r و 002/0=p) و CCI 24 ساعته بیماران (با 744/0- = r و 002/0=p)، رابطه منفی معناداری وجود داشت. در بیماران مشکوک به مقاومت پلاکتی ایمیون که میانگین CCI یک ساعته کمتر از 7500 بود، میانگین درصد کراس مچ پلاکتی نسبت به افراد بیمار غیر مبتلا به مقاومت پلاکتی ایمیون و افراد کنترل تفاوت معناداری وجود داشت(001/0=p).
نتایج تحقیق حاضر نشان داد آزمایش کراس مچ پلاکتی به روش فلوسیتومتری، ارتباط نسبتا قوی با CCI یک ساعته دارد و در ارزیابی مقاومت پلاکتی ایمیون کارآیی مناسبی دارد.