کاربرد آینده پژوهی در افزایش سطح امنیت اجتماعی با استفاده از روش CIB (نمونه موردی شهر بیرجند)

تامین امنیت اجتماعی از وظایف مهم نظامی-سیاسی دولت به حساب می آید. امنیت اجتماعی به معنای تمهید فضا و ابزارهای لازم برای ابراز وجود و طرح نظر گروه های مختلف اجتماعی است و به عنوان یکی از اصلی ترین شاخص های توسعه یافتگی در سطح جهان مورد پذیرش تمامی جوامع است. از این رو همیشه سیاست گذاری و برنامه ریزی برای بالابردن سطح امنیت اجتماعی به عنوان یکی از اصلی ترین اهداف برای سیاست گذاران در سطح کلان و خرد مطرح بوده است و همیشه در پی افزایش سطح شاخص های اثرگذار بر آن هستند. یکی از روش هایی که می توان از آن برای سیاست گذاری و افزایش سطح امنیت اجتماعی استفاده کرد، روش تحلیل تعادلی اثر متقابل یا همان (CIB) است. این روش یکی از روش های آینده پژوهی است که در نهایت منجر به خلق سناریوهایی می گردد که مبنای سیاست گذاری و برنامه ریزی هستند. آینده پژوهی با بهره گیری از طیف وسیعی از متدلوژی ها به گمانه زنی های سیستماتیک و خردورزانه، در مورد نه فقط «یک آینده» بلکه «چندین آینده متصور» مبادرت می کند در حقیقت می توان گفت آینده پژوهی به دنبال ساخت آینده است تا پیش بینی آینده. از این رو در این پژوهش ابتدا شاخص های امنیت اجتماعی بر اساس نظر متخصصان و مطالعات پیشین انتخاب شده که عبارتند از: تعداد نیروی پلیس، نرخ بیکاری، جمعیت، وسعت، نرخ تورم، نرخ مهاجرت، در مرحله ی بعدی این شاخص ها را در قالب ماتریس CIB برای متخصصان ارسال شده و با استفاده از نرم افزار Scenario Wizard سناریوهای مناسب برای سیاست گذاری در راستای افزایش سطح امنیت اجتماعی در شهر بیرجند انتخاب شده اند و در نهایت تعداد 6 سناریو (برای هر شاخص یک سناریو) انتخاب شد.