بررسی اثر قرق بلند مدت بر خاک اکوسیستم مرتعی با استفاده از روش تحلیل عملکرد چشم انداز ((LFA مطالعه موردی: مراتع سارال استان کردستان

قرق مراتع در واقع یکی از روش های مدیریتی واحیای پوشش گیاهی در مرتع داری و آبخیزداری است. در این تحقیق از روش تجزیه و تحلیل عملکرد چشم انداز طبیعی (LFA) که توسطTongway و Hindly (2004) ارائه گردید، برای پی بردن به وضعیت شاخص های عملکردی خاک در منطقه ی قرق شده در مقایسه با مناطق قرق نشده استفاده گردید. سپس با استفاده از پلات های تصادفی بعنوان یک روش کنترلی، درصد پوشش گیاهی خالص، سنگ و سنگریزه و لاشبرگ اندازه گیری شد. بررسی نشان می دهد که منطقه قرق شده سارال (یک ایستگاه تحقیقاتی به مساحت 125 هکتار که در سال 1356 تاسیس شد) از لحاظ شاخص های عملکردی وضعیت بهتری نسبت به مناطق خارج قرق دارد، از جمله مهمترین فرایندی که باعث ایجاد این وضعیت شده است می توان به عدم چرای دام برای مدت زمان طولانی اشاره نمود. دامنه ی شمالی قرق پایدارترین (26/60) ودامنه ی جنوبی خارج قرق ناپایدارترین (8/52) چشم اندازها در منطقه بوده اند. نفوذپذیرترین منطقه ی دامنه ی جنوبی داخل قرق (7/58) است و از نظر چرخه ی عناصر غذایی دامنه ی شمالی قرق (63/45) بیشترین مقدار را به خود اختصاص داده است. دامنه ی غربی خارج قرق معرف بیشترین طول بین قطعه ای در کل چشم انداز و دامنه ی شمالی قرق معرف بیشترین مساحت و تعداد قطعات اکولوژیکی بوده است، درنظرگرفتن این مساحت و تعداد قطعات به مدیر مرتع کمک می نماید تا اثر عوامل بیرونی و درونی بر مرتع را آسان تر تشخیص دهد. به طور کلی قرق بلندمدت در منطقه سارال به عنوان یکی از روش های مناسب برای کاهش رواناب، فرسایش خاک و تولید رسوب عمل کرده است.