بررسی شبکه های اجتماعی علمی به عنوان ابزاری جایگزین یا مکمل در ارزیابی پژوهشگران ایرانی

از آنجاکه شبکه های اجتماعی علمی همانند پایگاه های استنادی امکان بررسی میزان استفاده از یک منبع یا اثر را فراهم می کنند، هدف این پژوهش بررسی شبکه های اجتماعی علمی به عنوان یکی از ابزارهای ارزیابی پژوهشگران است.
روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعه پیمایشی و روش به کار رفته در آن آلتمتریک (سنجش های مبتنی بر شبکه های اجتماعی) است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش، اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران شامل 1566 نفر هستند که از میان آنان 309 نفر با نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی، برای بررسی انتخاب گردیدند. داده های پژوهش با جست وجوی اسامی این پژوهشگران و استخراج مقالات آن ها، در نمایه استنادی اسکوپوس و سپس جست وجوی مقالات همان افراد در سه شبکه اجتماعی علمی سایت یو لایک و بیبسونومی و مندلی گردآوری شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار اکسل و اس. پی. اس. اس. تحلیل شدند.
براساس نتایج به دست آمده، مندلی با میزان هم بستگی 801/0 به عنوان ابزار جایگزین یا مکمل در ارزیابی پژوهشگران، مناسب شناخته شد. سایت یو لایک و بیبسونومی به ترتیب با هم بستگی 439/0 و 241/0 در جایگاه دوم و سوم قرار دارند. بدین ترتیب وزارت علوم و مراکز آموزش عالی و موسسات پژوهشی علاوه بر اینکه از وضعیت پژوهشگران آگاه می شوند، شاخص و ابزارهای نوینی برای ارزیابی پژوهشگران کسب می نمایند.
نتایج نشان داد که مندلی می تواند به عنوان ابزار جایگزین یا مکمل برای ارزیابی دانشمندان استفاده شود.