بررسی ارتباط هوش شخصی و همدلی با حساسیت اخلاقی پرستاران

متغیرهای روان شناختی نظیر هوش و همدلی، در محیط های درمانی که از لحاظ تفاوت های فردی و شخصیتی از تنوع بسیاری برخوردار هستند، باعث افزایش سازگاری پرستاران شده و حساسیت اخلاقی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط هوش شخصی و همدلی با حساسیت اخلاقی پرستاران است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و نمونه آماری این تحقیق شامل 250 نفر از پرستاران استان آذربایجان غربی در سال 1394 بودند که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه هوش شخصی Mayer، پرسشنامه ی همدلی Jefferson و مقیاس حساسیت اخلاقی Lutzen استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند.
بین حساسیت اخلاقی پرستاران با متغیر همدلی (279/0 =r و002/0=P)، خرده مقیاس شکل دادن مدل ها (411/0 =r و 001/0= P) و خرده مقیاس راهنمای انتخاب هوش شخصی (544/0 =r و001/0=P) رابطه ی مثبت و معنی دار به دست آمد. نتایج ضریب همبستگی چند متغیری به روش Enter نشان داد که متغیر همدلی و خرده مقیاس های هوش شخصی در تبیین حساسیت اخلاقی پرستاران (374/0 ) سهیم بودند. پایبندی به اخلاق حرفه ای از وظایف اصلی پرستاران است. از آنجا که نتایج به دست آمده نشان داد بین همدلی و خرده مقیاس های هوش شخصی با حساسیت اخلاقی پرستاران رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد، بنابراین برای افزایش حساسیت اخلاقی پرستاران، لازم است هوش شخصی و همدلی آنان از طریق آموزش گروهی تقویت شود.