شناسایی زیرساخت ها و سازوکارهای مستندسازی تجارب و دانش در کتابخانه های دانشگاهی ایران

هدف پژوهش حاضر، شناسایی و تحلیل دیدگاه های مدیران کتابخانه های دانشگاهی ایران در مورد مستندسازی تجارب و دانش، به منظور شناسایی زیرساخت ها و سازوکارهای لازم به این منظور است.
پژوهش از نوع کاربردی بوده و به روش پیمایشی _ تحلیلی صورت گرفته است. ابزار پژوهش، پرسشنامه ای محقق ساخته بود که با مرور متون و منابع مرتبط و با اعمال نظر متخصصان حوزه، تهیه و در میان 88 نفر از مدیران کتابخانه های مرکزی دانشگاه های دولتی تحت پوشش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی توزیع شد.
یافته های پژوهش نشان می دهد که از دیدگاه مدیران، وجود پنج زیرساخت و عامل: ساختاری، فرهنگی، قانونی، فناورانه و رفتاری به ترتیب اولویت، برای مستندسازی ضروری است. انتقال تجارب کارکنان قبل از بازنشستگی به افراد جانشین، برخورداری مدیران صاحب تجربه از حقوق مالکیت معنوی، ایجاد دستنامه مستندی از تجارب و اقدامات مهم انجام گرفته در کتابخانه و انتشار تجارب مستند شده مدیران، از جمله سازوکارهایی بودند که به منظور بهبود و توسعه نظام مستندسازی در کتابخانه ها شناسایی شدند.
اصالت و ارزش: به نظر می رسد با توجه به بررسی های انجام گرفته، این پژوهش برای نخستین بار به شناسایی زیرساخت های لازم برای مستندسازی تجارب و دانش در کتابخانه ها می پردازد و یافته های این پژوهش شاید نقطه آغازی برای انجام دادن مستندسازی در بافت کتابخانه ها و الگویی برای سایر کتابخانه ها و مراکز اطلاعاتی باشد.