نقد و بررسی سیر تحول اندیشه انسان اقتصادی در اقتصاد متعارف

«انسان اقتصادی» یکی از فروض اساسی اقتصاد متعارف است. این فرض پایه ای از لحاظ تاریخی توسط اقتصاددانان کلاسیک معرفی و به وسیله اقتصاددانان نئوکلاسیک به عنوان یک ایده منسجم گسترش یافت. این مقاله به روش تحلیلی روند تحول اندیشه انسان اقتصادی در اقتصاد متعارف را نقد و بررسی می کند. یافته های مقاله نشان می دهد اندیشه «انسان اقتصادی» ابتدا در چارچوب انسان منفعت طلب توسط آدام اسمیت معرفی شد. در ادامه، جان استوارت میل با الهام از فلسفه «لذت گروی» بنتام آن را در قالب انسان لذت گرا وارد ادبیات اقتصادی کرد. اقتصاددانان نئوکلاسیک نیز با کمی سازی این فرض مبنایی، مفهوم «انسان محاسبه گر» را معرفی کردند. مفهوم «انسان اقتصادی» معرفی شده دارای برخی تناقض های درونی بوده و پیامدهای نامطلوبی بر جای گذاشته است.