سنجش میزان کاربست مولفه های مدیریت اطلاعات الکترونیکی شخصی توسط اعضای هیئت علمی

هدف از انجام این پژوهش بررسی وضعیت مدیریت اطلاعات الکترونیکی شخصی اعضای هیئت علمی گروه های آموزشی علم اطلاعات و دانش شناسی و کتابداری و اطلاع رسانی پزشکی ایران با کاربرد مدل جونز است.
این پژوهش بر اساس هدف در زمره ی تحقیقات کاربردی، و از نظر نحوه ی گردآوری داده ها و ماهیت از نوع توصیفی و تحلیلی است. جامعه ی پژوهش شامل تمامی اعضای هیئت علمی علم اطلاعات و دانش شناسی و کتابداری و اطلاع رسانی پزشکی در دانشگاه های دولتی ایران می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ای است که روایی آن با نظر اساتید متخصص تایید، و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ به میزان 81/0 سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام شده است.
تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که میانگین فعالیت های یافتن و دوباره یابی 0101/4، ذخیره سازی 0783/4، سازماندهی 2424/3، نگهداشت 8106/2، امنیت 1162/3، ارزشیابی و ارزش گذاری 7803/3، تدبیر و مفهوم سازی 9192/3 و میانگین کلی مدیریت اطلاعات الکترونیکی شخصی برابر با 5659/3 می باشد. به لحاظ جنسیت و وابستگی سازمانی تفاوت معنی داری در وضعیت مدیریت اطلاعات الکترونیکی شخصی مشاهده نمی شود، اما به لحاظ درجه ی علمی و سن تفاوت معنی داری میان اعضای هیئت علمی وجود دارد. این تفاوت ها میان درجه ی علمی دانشیار و استاد، و گروه سنی 36-45 سال و 56 سال به بالا می باشد.
نتایج پژوهش حاکی از آن است که اعضای هیئت علمی در گروه سنی 46-55 سال و نیز درجه ی دانشیار بهترین عملکرد را داشته اند. همچنین اعضای هیئت علمی گروه های کتابداری و اطلاع رسانی پزشکی به میزان بیشتری فعالیت های مدیریت اطلاعات شخصی را به کار گرفته اند و کیفیت مدیریت اطلاعات شخصی زنان بهتر از مردان بوده است. اعضای هیئت علمی به خوبی اقدام به بازیابی و ذخیره سازی اطلاعات می کنند، اما این اطلاعات را به خوبی نگهداری نمی کنند و تمهیدات امنیتی مناسبی را برایشان فراهم نمی کنند. در کل وضعیت مدیریت اطلاعات الکترونیکی شخصی اعضای هیئت علمی در سطح نسبتا مطلوبی گزارش می شود.