نیروهای مسلح امارات متحده عربی در روند ایجاد اتحادیه: در جستجوی مشغولیتی جاه طلبانه

این مقاله تحقیقی به مطالعه روابط پیچیده امارات متحده عربی و نیروهای مسلح آنها می پردازد. در حالیکه در دهه هفتاد میلادی مراحل دولت سازی برای ساخت یک نیروی مسلح بیشتر بر شیوه اجاره ای استوار بود، امروزه تلاش برای ایجاد یک فدراسیون بر شیوه مدرن الحاق هفت نیروی مسلح استوار است. از منظر داخلی، این استراتژی، ابوظبی را به یک سیستم نوین برتری پدرسالارانه بر سیستم نظامی تجهیز کرده است. نیروهای مسلح هم چنین نقشی مدور در روابط خارجی امارات متحده عربی ایفا می کنند که از "مداخله با اراده" از طریق هزینه دفاعی، همکاری امنیتی با قدرت های غربی و ناتو و حضور نظامی در خاورمیانه سرچشمه می گیرد. علاوه بر این نیروهای امارات متحده و عرصه داخلی رابطه ای دایره مانند دارند و این از زمانی آغاز شده که خلبانان و سربازان به دلیل تعهدشان در خارج به تدریج به نماد شناخت(فهم) فدرال امارات متحده عربی تبدیل شده اند که این خود هویت  جمعی را تقویت کرده و در نتیجه وزن سیاسی ابوظبی را در شورای همکاری خلیج فارس افزایش داده است. این مقاله، از طریق تحلیل کیفی، نقش و تحول نیروهای مسلح امارات متحده عربی را در چارچوب پیچیده رئالیسم به چالش می کشد.