دراسه بنیه ومضمون الحوار الادبی (المناظره) فی ادب العصر المملوکی

تعتبر المناظره فنا من الفنون الادبیه فهی معروفه عند وقت طویل فی الادب العربی وکانت متداوله بین الشعراء والکتاب. تشکل هذا النوع الادبی من تقلید المناظرات الواقعیه، محادثه عدائیه او ودیه بین طرفی المناظره واحیانا یکون انسانا، حیوانا، نباتا او مفاهیم انتزاعیه من الطبیعه وغیرها من العناصر. ولان هذا النوع الادبی کان موجودا فی الادب المملوکی بشکل بارز ولامع وبناء علی ذلک، کان هذا البحث باسلوب وصفی - تحلیلی لیبحث فی ادب الممالیک بقسیمیه النظری والعملی، ففی القسم النظری انکب هذا البحث علی تعریف هذا النوع الادبی (المناظره) وفی القسم العملی ذکر نماذج وامثله من المناظرات المنظومه والمنثوره فی هذه الفتره الزمنیه. تشیر النتائج إلی انه فی المناظرات الشعریه (المنظومه) اکثر ما یکون الترکیز علی المحادثات بمعناها العام وبین البشر حیث کانت قصیره وبدون حکم. اما المناظرات المنثوره فاکثرها بمعنی خاص وطبق قواعد خاصه، ترتبط بین العناصر غیر البشریه حیث إنها احیانا لدی ها جانب تعلیمی او دینی او مدحی وبعض الاوقات الجانب الترفیهی.