ساخت و انتقال سازه های حاوی ژن پروانسولین به منظور بیان گذرا در یونجه

در حال حاضر میلیون ها نفر در سراسر جهان برای گریز از اثرات کشنده بیماری دیابت به تزریق دائمی انسولین نیاز دارند. توسعه سیستمی که بتواند این دارو را با قیمت و فراوانی مناسب در اختیار مصرف کنندگان قرار دهد، امری ضروری است. امروزه با توسعه تکنیک مهندسی ژنتیک، انسولین انسانی در باکتری ها و مخمر تولید می شود ولی به علت معایب تولید پروتئین های نوترکیب در این موجودات، مانند هزینه نسبتا بالا، امکان آلودگی با پروتئین های غیرضروری و نیاز به مراحل هزینه بر خالص سازی، بخشی از تحقیقات بر روی تولید پروتئین های نوترکیب در گیاهان متمرکز شده است. پژوهش حاضر به منظور بیان گذرای دو سازه متفاوت در برگ های یونجه صورت گرفته است. سازه pLPC شامل یک ژن الحاقی به صورت زیرواحد B سم Heat-labile باکتری E. coli LTB))-پروانسولین-پنتراتین و سازه pEPC حاوی یک الحاق ژنی دیگر به صورت پپتید راهنمای اکستنسین-پروانسولین-پنتراتین، ساخته و از طریق برش آنزیمی و توالی یابی مورد تایید قرار گرفتند. سازه ها به اگروباکتریوم سویه LBA4404 منتقل و از طریق اگرواینفیلتراسیون به گیاه یونجه انتقال یافتند. بیان ژن و تولید پروانسولین فعال در برگ های گیاه به وسیله RT-PCR با آغازگرهای اختصاصی ژن پروانسولین و به وسیله کیت تشخیص طبی Mono-bind تایید شد. میزان پروانسولین فعال تولیدی در برگ های یونجه تیمار شده با سازه های pLPC و pEPC به ترتیب 76 و 6/71 نانوگرم در هر گرم برگ تر یونجه بود.