کاربرد شاخص دمای معادل فیزیولوژیک جهت تعیین مناطق مناسب گردشگری کشاورزی در استان کرمان

گردشگری کشاورزی (آگریتوریسم) از مهم ترین اشکال گردشگری در محیط باز محسوب می گردد. از این رو بررسی اقلیم آسایش در محیط باز جهت برنامه ریزی این نوع از گردشگری اجتناب ناپذیر است. در این مطالعه، استان کرمان به لحاظ کشاورزی، پتانسیل توسعه آگریتوریسم و برگزاری جشنواره های خاص برداشت محصول به عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب شد. به منظور ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری از شاخص دمای معادل فیزیولوژیک (PET)2 و بسته نرم افزاری RayManاستفاده شد. جهت محاسبه این شاخص از داده های اقلیمی ماهانه ده ایستگاه همدیدی استان از بدو تاسیس تا سال 2015 بهره گرفته شد. برای بررسی وجود همبستگی بین مقادیر ماهانه شاخص و ارتفاع ایستگاه های مطالعاتی از معادلات گرادیان بین این دو متغیر استفاده گردید و با استفاده از مدل رقومی ارتفاعی استان، پهنه های مختلف تغییرات شاخص در ارتفاعات مختلف استان در محیط نرم افزاری GISتعیین گردید. نتایج نشان داد که با افزایش ارتفاع، این شاخص در تمامی ماه های سال کاهش می یابد. تحلیل پهنه های مختلف ترسیم شده نشان داد که در ماه ژانویه فقط شهر جیرفت، در ماه فوریه شهرهای جیرفت، کهنوج و شهداد و در ماه مارس مناطق بم و کهنوج مناسب برنامه ریزی های آگریتوریسم می باشند. همچنین در ماه آوریل شهرهای انار و سیرجان و در ماه مه شهرهای کرمان، انار، بافت و شهربابک از دیدگاه آسایش اقلیمی قابل پیشنهاد هستند. ماه های ژوئن، ژوئیه و اوت تنها منطقه لاله زار و در ماه سپتامبر علاوه بر لاله زار، شهرهای کرمان و بافت نیز مناسب فعالیت های آگریتوریسم هستند. ماه اکتبر شهرهای انار، بم و سیرجان و ماه نوامبر کهنوج، جیرفت و شهداد و در ماه سپتامبر تنها شهر جیرفت در محدوده آسایش اقلیمی قرار گرفته اند. بنابراین می توان گفت که در ماه های ژانویه، ژوئن، ژوئیه، اوت و دسامبر، کم ترین انعطاف در تعیین مسیرهای گردشگری کشاورزی استان کرمان وجود داشته و ماه های فوریه، مارس و نوامبر بهترین زمان جهت برنامه ریزی های گردشگری کشاورزی به خصوص در مسیرهای کرمان، جیرفت، کهنوج، شهداد و بم می باشد.