بررسی تاثیر درمان پردازش شناختی بر سبک مقابله گری گریز- اجتناب جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی

اجتناب به عنوان یک راهبرد مقابله گری ناسازگارانه، از نشانگان اصلی و عامل تداوم بخش اختلال استرس پس آسیبی محسوب می شود. بنابراین، روان درمانگری های کارآمد در بهبود این اختلال برای کاهش نشانگان اجتناب، طرح های مشخصی ارایه می کنند. چون گزارشی از تاثیر آن روی جانبازان وجود نداشت، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان پردازش شناختی بر سبک مقابله گری گریز- اجتناب جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی اجرا شد.
روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. 24 جانباز جنگ از میان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی استان کرمانشاه در سال 1393 به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طریق تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. داده ها بر اساس چک لیست نشانگان اختلال استرس پس آسیبی و خرده مقیاس گریز- اجتناب از پرسشنامه ی راهبردهای مقابله گری فولکمن- لازاروس گردآوری شدند. داده ها با سطح اطمینان 95/0 به کمک نرم افزار آماری IBM SPSS (نسخه 22) و با روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند.
تحقیق روی 24 نفر در دو گروه انجام شد. رتبه ی استرس در گروه شاهد از 2/19 به 3/19 و در گروه تجربی از 7/18 به 6/10 کاهش یافت (05/0>P).
به نظر می رسد که درمان پردازش شناختی در کاهش سبک مقابله ای گریز- اجتناب جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی موثر است.