بررسی علم غیب ائمه(ع) در مکتب کلامی علامه طباطبایی و شاگردان وی

یکی از مباحث مهم پیرامون علم غیب این است که علم ائمه(ع) به جهان غیب آیا مطلق و نامحدود است یا محدود؟ نکته مهم این است که در آیات و روایات، تعبیرات به ظاهر متفاوتی دیده می شود. در این بحث علم غیب را طبق دلالت آیات و روایات واز منظر کلامی علامه طباطبایی و شاگردان ایشان بیان می کنیم.
غیب دارای مراتب و مراحلی است مثل غیب از حواس مانند گذشته و آینده، علم کتاب، علم لدنی، علم به لوح محو و اثبات، لوح محفوظ، علوم خاص به خدا مثل زمان قیامت، علم ذات به ذات.
ادله دو قسم اند: اول: ادله عقلی و فلسفی که مبتنی بر قدرت و کمال نفس در اتصال به مبدا عالی هستند. دوم: ادله نقلی که برخی علم به غیب را به طور کلی از غیر خدا نفی کرده و برخی علم را با شرایطی برای انبیاء و اولیاء ثابت می نمایند. در جمع بین این دو دسته راه کارهایی ارائه شده است از جمله: تقسیم علم به استقلالی و تبعی، لوح محفوظ و محو و اثبات، تفکیک بین معانی غیب و مانند آن.