عوامل اجتماعی موثر بر انزاوای اجتماعی جوانان (مورد مطالعه: شهر اصفهان)

برای توسعه همه جانبه یک جامعه مشارکت اجتماعی همه گروه ها مخصوصا جوانان مورد نیاز است. جوانان از آن جایی که عمر باقی مانده طولانی و هم چنین انرژی فراوان دارند می توانند در این راستا مفید فایده فراوان باشند. ولی برخی ویژگی ها و شرایط جامعه معاصر می تواند باعث کاهش مشارکت و در نتیجه انزوا طلبی آنها شود. انزاوی اجتماعی به معنی ضعف روابط و پیوندهای اجتماعی افراد با اعضای خانواده ، با دوستان و خویشاوندان و هم چنین با نهادها و سازمان های اجتماعی می باشد. هدف تحقیق حاضر شناسایی برخی عوامل اجتماعی موثر بر این موضوع در شهر اصفهان است. چارچوب نظری تحقیق ؛ استفاده از دیدگاه های دورکیم ، یونتام ، و ویرت شکل گرفته است. روش تحقیق استفاده شده پیمایش و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل همه جوانان 29-15 ساله شهر اصفهان می باشد که از بین آنها با استفاده از فرمول کوکران و به شیوه خوشه ایتصادفی ، 385 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. اعتبار پرسشنامه صوری و آلفای کرونباخ پایایی آن برابر با 93/0 بود. نتایج توصیفی تحقیق نشان داد روابط اجتماعی جوانان به طور کلی در حد متوسط ( 4/2 از 4 ) بود. پیوندهای اجتماعی جوانان با اعضای خانواده نسبتا بالا ( 2/3 از 4) ولی با همسایگان و غیر آشناها پایین تر از حد متوسط ( 2 از 4) بود. نتایج آزمون های استنباطی نشان داد که متغیرهای جنسیت ( beta=0/169) اعتماد اجتماعی ( beta=-0/72) استفاده از اینترنت ( beta= -0/119) با انزوای اجتماعی رابطه مستقیم و معنادار داشته ولی رابطه پایگاه اجتماعی – اقتصادی با انزوای اجتماعی متعادل نبود . ضریب تعیین تعدیل شده همه ی متغیر های مستقل برابر با 646 /0 بود.