تحولات سگبانی در دیوانسالاری عثمانی

سگبانی، از مشاغل درباری دولت های مسلمان ایرانی و عثمانی، جایگاه ویژه ای در امور مربوط به شکار داشته است. این شغل در نظام دیوان سالاری عثمانی– نسبت به تشکیلات اداری سایر حکومت ها- برجسته تر شده و از جهت وظایف و اهمیت دگرگونی های بسیاری است. شرایط حاکم بر دیوانسالاری عثمانی، سگبانان را ناگزیر می کرد که به صورت فرعی به نظامی گری نیز بپردازند. به مرور زمان، وظایف درباری سگبانان به فراموشی سپرده شد و آنان صرفا در امور نظامی به کار گرفته شدند. استمرار نظامی گری سگبانان موجب شد که در آثار دوره عثمانی واژه سگبان با واژ ه جنگجو مترادف شود.