بهایابی از منظر تصمیم گیری (تحلیل تئوریک جهت توسعه دانش حسابداری مدیریت)

در این مقاله ابتدا پنج نوع سیستم بهایابی محصول را توصیف می نماییم: سیستم سنتی مبتنی بر حجم، سیستم بهایابی برمبنای فعالیت، حسابداری مصرف منابع، سیستم بها یابی برمبنای فعالیت زمان گرا و سیستم بها یابی تعدیل شده برمبنای فعالیت. نقاط اشتراک و افتراق آنها را برشمرده و به ترویج درک انتقادی و تطبیقی هر یک از آنها می پردازیم. توضیح می دهیم که چگونه مسائل مربوط به اندازه گیری و سهولت اجرای آنها، تقاضا برای هر یک را تحت تاثیر قرار می دهد. سپس شرایطی که هر یک از سیستم های فوق برتر می باشد را شناسایی نموده و در نهایت از بینش کسب شده جهت ساخت یک سیستم ترکیبی که تلفیقی از ویژگی های مطلوب هر یک از این رویکردها می باشد، بهره می بریم. نتایج نشان می دهد که در این سیستم، با تجزیه نرخ هر واحد ظرفیت مبتنی بر سیستم بهایابی برمبنای فعالیت زمان گرا به بخش مستقیم و غیر مستقیم، از مزایای سیستم حسابداری مصرف منابع نیز بهره مند خواهیم شد و درنتیجه انعطاف پذیری ذاتی در معادلات زمان، قدرت قابل توجهی را برای این سیستم ترکیبی به ارمغان می آورد.