روش شناسی ساختارمند برای ارزیابی و انتخاب در زنجیره تامین

مدیریت زنجیره تامین (SCM) یکی از راهبردهای رقابتی به کار گرفته شده در شرکت های جدید و هدف اصلی مدیریت زنجیره تامین، یکپارچه سازی تامین کنندگان مختلف برای تامین تقاضای بازار است. با این وجود، ارزیابی و انتخاب تامین کننده نقش بسیار مهمی در ایجاد یک زنجیره تامین موثر دارد. تمرکز روش های سنتی ارزیابی و انتخاب تامین کنندگان بر روی نیازهای هر یک از شرکت ها بوده است و کل زنجیره تامین را در نظر نمی گرفت. از این رو، این تحقیق روش شناسی ساختارمندی را بر مبنای طرح معماری یکپارچه سازی زنجیره تامین، برای ارزیابی و انتخاب تامین کننده ارائه می کند. جهت گسترش و پیشرفت روش شناسی ارزیابی و انتخاب تامین کننده در زنجیره تامین، ابتدا راهبردهای رقابتی شرکت با استفاده از تجزیه و تحلیل نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدها (SWOT) مشخص می شود. معیار و شاخص های انتخاب تامین کننده بر اساس راهبردهای رقابتی انتخاب می شوند تا از این طریق، چارچوبی برای انتخاب تامین کننده به وجود آید. پس از آن، تامین کنندگان بالقوه از طریق روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) غربال می شوند. رتبه بندی تامین کنندگان بالقوه از طریق روش شباهت به گزینه ایده آل (TOPSIS)، که یک روش تصمیم گیری چند معیاره است، انجام می شود. در نهایت نیز از صنعت نساجی تایوان برای بیان امکان و کاربرد روش شناسی پیشنهادی استفاده شده است. این تحقیق روابط مشارکتی و مدیریت تامین کنندگان بالقوه را تسهیل می کند تا از این طریق بتواند به افزایش قابلیت و کیفیت توسعه محصول، کاهش زمان و هزینه چرخه عمر محصول و در پی آن، به افزایش قابلیت بازاریابی محصول کمک کند.