مقایسه برآورد ضریب گیاهی فضای سبز به کمک روش سبال و روش لیمپ (مطالعه موردی مشهد)

در خصوص برآورد تبخیر و تعرق فضای سبز علاوه بر ضریب گیاهی می بایست ضرایب مربوط به سایه اندازی، تعدیل تراکم بوته و تنظیم گونه گیاهی خاص نیز برآورد شوند. حال با توجه به محاسبه سه ضریب اضافی برای تبخیر و تعرق فضای سبز نسبت به تبخیر و تعرق گیاهان زراعی مشکل محاسبه دقیق این پارامترها دوچندان شده، و دقت زیاد و استفاده از روش های مناسب را طلب می کند. یکی از روش های جدید برآورد تبخیر و تعرق در مقیاس وسیع، استفاده از تصاویر ماهواره ای می باشد. در این پژوهش سعی ما بر این است که با استفاده از عکس های ماهواره ای توسط مدل سبال و اطلاعات ایستگاه سینوپتیک مشهد، میزان تبخیر و تعرق فضای سبز (پارک ملت مشهد) توسط روش های کیمبرلی پنمن، فائو پنمن مونتیث 56، تشعشعی (فائو24)، بلانی کریدل، هارگریوز سامانی، پریستلی تیلور، مکینگ(1957)، تورک، پنمن فائو 24 و پنمن 1948 را محاسبه نموده و با روش سبال مقایسه گردد. مقادیر ضریب فضای سبز به دست آمده در این تحقیق رابطه مستقیم و تنگاتنگی با شاخص پوشش گیاهی داشته و با افزایش آن افزایش می یابد. مقدار تبخیر و تعرق روش سبال در ماه های گرم بیشتر از مقدار محاسبه شده توسط سایر روابط بوده است. بررسی ها نشان داد که استفاده از ضریب به دست آمده از مدل سبال نتایج بهتری از ضریب محاسبه شده توسط مدل لیمپ را ارائه می دهد. نتایج نشان داد که روش های هارگریوز سامانی، بلانی کریدل و تورک از دقت کمتری نسبت به سایر روش ها برخوردار هستند در مقابل دقت روش های پریستلی تیلور، تشعشعی و پنمن مونتیث فائو 56 نسبت به سایر روش ها بهتر بوده و به داده های مدل سبال نزدیک تر هستند. لذا برای محاسبه تبخیر و تعرق فضای سبز مشهد و یا مناطق با آب و هوای مشابه می توان از سه روش پریستلی تیلور، تشعشعی و پنمن مونتیث فائو 56 به همراه ضرایب فضای سبز ارائه شده در این تحقیق استفاده نمود.