مطالعه هیستوپاتولوژیک اثرات جانبی دوزهای بالای داروی دگزامتازون بر کلیه سگ

برای انجام این مطالعه، 18 قلاده سگ از نوع ولگرد، در سه گروه جداگانه یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش هر کدام 6 قلاده سگ (مشتمل بر 3 نر و 3 ماده) در نظر گرفته شد.گروه های آزمایش به ترتیب تحت تزریق روزانه داروی دگزامتازون به میزان 40 و 125 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت عضلانی در مدت 16 هفته قرار گرفتند. برای جلوگیری از برخورد با موارد پاتولوژیک احتمالی از حیوانات زیر یکسال به این منظور استفاده شد. شرایط تغذیه و مراقبت های کلی در مورد حیوانات مذکور یکسان در نظر گرفته شد. لازم به ذکر است یکی از سگ های گروهی که میزان مصرف پایین دارو را داشت ( 40 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، در طول مدت مطالعه تلف شد که هیچ ارتباطی با مصرف دارو نداشت. در کالبدگشایی تغییرات ماکروسکوپیک قابل توجهی در کلیه سگهای گروهی که میزان مصرف بالای داروی دگزامتازون را داشت ( 125 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، شامل تورم و رنگ پریدگی لکه ها مشاهده شد. نمونه های کلیوی اخذ شده، پس از پایدارسازی در فرمالین با 10 فردرصد و الکل، طبق روش های رایج پاساژ بافتی، جهت رنگ آمیزی Hematoxilin and Eosin) H&E و P.A.S (Periodic Acid-Schif آماده شدند. در مشاهداتریزبینی این نمونه ها، ضایعات گلومرولی شامل افزایش ملایم در تعداد سلولهای مزانشیال، چسبندگی بین لای ه های اپی تلیال احشایی و جداری گلومرول، افزایش ضخامت غشاهای پایه گلومرولی وگلومرولواسکلروز بود. در هر صورت عامل این ضایعه نامشخص می باشد، لکن فشار خون متعاقب افزایش غلظت های گلوکوکورتیکوئیدی پلاسما موثر قلمداد شده است