مقایسه اثر پر کردن فضای داخلی اباتمنت بر گیر رستوریشن های ثابت متکی بر ایمپلنت

مطالعات محدودی عوامل موثر بر گیر پروتزهای ثابت سمان شونده به اباتمنت ایمپلنت را بررسی کرده اند. هدف از مطالعه ی حاضر تعیین اثر مقادیر مختلف پر شدن حفره ی دسترسی پیچ اباتمنت بر میزان گیر ریختگی های سمان شونده به اباتمنت ایمپلنت بود.
در این مطالعه ی تجربی، 40 اباتمنت ایمپلنت با قطر 4/5 میلی متر به آنالوگ ایمپلنت متصل گردیدند و در داخل بلوک های آکریلی مانت شدند. نمونه ها به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. در گروه اول حفره ی دسترسی با یک میلی متر فضای خالی، در گروه دوم با 2 میلی متر فضای خالی، در گروه سوم با سه میلی متر فضای خالی و در گروه چهارم به صورت کامل با سیلیکون پر و روکش فلزی با سمان موقت اژنول دار سمان گردید. پس از ترموسیکلینگ میزان گیر رستوریشن توسط دستگاه آزمایش یونیورسال با نیروی 5000 نیوتن و با سرعت 5 میلی متر در دقیقه اندازه گیری و داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Least Significant Difference(LSD) ارزیابی شدند (0/05 = α).
میانگین گیر در گروه با پر کردگی کامل حفره ی دسترسی نسبت به سایر گروه ها کمتر بود. آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، اختلاف معنی داری میان میزان گیر در بین گروه ها نشان داد (0/032 = p value). اختلاف میان حفره کامل پر شده با بقیه گروه ها معنی دار بود (0/05 > p value) اما میان گروه های با یک میلی متر، دو میلی متر و سه میلی متر فضای خالی، اختلاف معنی دار وجود نداشت (0/05 < p value).
روش پر کردن حفره ی دسترسی می تواند بر میزان گیر رستوریشن های سمان شونده متکی بر ایمپلنت تاثیر بگذارد. پر کردن کامل حفره ی دسترسی با استفاده از سیلیکون منجر به کاهش گیر رستوریشن می گردد.