بررسی آلودگی صوتی در بیمارستان های شهر شیراز

صدای زیاد یک خطر شغلی و محیطی رایج است. بیمارستان ها نیز به عنوان محیط ارائه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی تحت تاثیر منابع تولید صدا قرار دارند. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر بررسی آلودگی صوتی بیمارستان های شهر شیراز می باشد.
مطالعه به صورت مقطعی در بخش های مختلف و محوطه اطراف 8 بیمارستان آموزشی و غیرآموزشی شهر شیراز انجام گردید. برای تمامی بیمارستان ها شاخص های تراز معادل مواجهه، تراز حداکثر، تراز حداقل و تراز تداخل با مکالمه در سه شیفت صبح، عصر و شب توسط دستگاه صداسنج TES1358 اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS 16 و آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه، تی دانشجویی و اندازه های تکراری انجام شد.
میانگین پارامترهای اندازه گیری شده (تراز معادل مواجهه در داخل و خارج، تراز تداخل با مکالمه، کمترین و بیشترین صدای ضبط شده) در تمامی بیمارستان ها و در شیفت های مختلف فراتر از حدود مجاز کشوری بود. میانگین تراز معادل مواجهه در داخل و خارج به ترتیب بین 53 تا 60 و 65 تا 85 دسی بل در بیمارستان های آموزشی و 49 تا 58 و 48 تا 71 دسی بل در بیمارستان های غیر آموزشی متغیر بود. میانگین تمامی پارامترها در بیمارستان های آموزشی به طور معنی داری بیشتر از بیمارستان های غیر آموزشی بود.
در تمامی مکان ها و زمان های از شبانه روز حتی در شیفت شب آلودگی صوتی یک مشکل جدی در تمامی بیمارستان ها می باشد. از این رو، نتایج بدست آمده بر ضروت انجام اقدامات مهندسی و مدیریتی جهت به سازی محیط های بیمارستانی و انتخاب تجهیزات مناسب صحه می گذارد.